Լսում, կարդում, դիտում և զարմանում եմ մերօրյա քաղաքական ու այլազան «վերլուծաբանների», ազգային, քաղաքական գործիչների վրա, երբ բարբաջում են ինքնիշխանության կորստի, Ռուսաստանին կամակատար լինելու, վասալային կարգավիճակի մասին:
Շատ եմ ուզում հասկանալ, թե պաշտոնական Ռուսաստանն իր կեցվածքով ինչու է ամեն ինչ անում, որպեսզի Հայաստանում հակառուսական տրամադրություններ զարգացնի: Այդ կապակցությամբ, իմ, որպես հասարակ հայ մարդու մեջ, մի շարք հարցեր են առաջանում.
Որ սա խնամքով մշակված սադրանք էր՝ համոզված եմ, ոչ ոք չի կասկածում: Որ էդ սադրանքը հե՛չ Արջին ձեռնտու չէր, հավատացած եմ՝ դարձյալ կասկածող չկա: Լավ, բա ո՞ւմ էր ձեռնտու: Քեռի Սեմի՞ն: Քյավթառ Եվրոպայի՞ն:
Ֆեյսբուքի ռազմական փորձագետների, քաղաքագետների, միջազգայնագետների, դիվանագետների հոծ բանակը հիմա էլ զբաղված է քննչական գործողություններով: Բոլորը «պրոֆեսիոնալ» հետաքննիչներ, քննիչներ և փորձագետներ են: Բոլորն արդեն պուարոներ, շերլոկներ ու մեգրեներ են:
Ամեն անգամ ինքս ինձ խոստանում եմ չխառնվել քաղաքական, կրոնական, «մարդասիրական» ու «սրտաճմլիկ հայրենասիրական» գրառումների, բայց կա մի ցեց, որ նեղում է ինձ՝ վերջիվերջո, իմանալ-տեսնել ճանապարհը ու անցնել այն, տարբեր են՝ ինչպես լողալու մեծ ցանկությունն ու բուն երևույթը ջուրը մտնելու:
Ծննդյան տոներին Հայաստանում անցկացվում է գողական հավաք, ու որոշ լրատվամիջոցներ (նաեւ ռուսական) նույնիսկ գրեցին, թե այն պատմական է եւ մասշտաբով աննախադեպ:
ՀՀ նախկին վարչապետ, ԱԺ ՀԱԿ խմբակցության պատգամավոր Հրանտ Բագրատյանը Facebook-ի իր էջում գրել է. «Ճրագալույցի պատարագն է։ Հայերը լուրջ ավանդ ունեն քրիստոնեության տարածման գործում։ Անուրանալի։ Բայց երբեմն խառնում ենք պետությունը կրոնի հետ, ոգևորվում ու մեր դասագրքերն ու պատմությունը լցնում սուտ բաներով։ Չի կարելի պատմությունը կեղծել։
Միանգամից ասեմ` ես ոչ ռուսամետ եմ, ոչ էլ ռուսաֆոբ:Ես արևմտամետ չեմ և չեմ ատում Արևմուտքը նրա համար, որ շատ տականքությունների հանդեպ ազատամիտ են և հանդուրժող: Ես չեմ ընդունում ատելությունն ու մոլագարության հասնող, ռեակցիոն անհանդուրժողականության ցանկացած դրսևորում: